1960-ական թթ-ին պաչանգան իսկական աղմուկ է հանում Նյու Յորքի լատինամերիկացի դեռահասների շրջանում ու մեծ տարածում գտնում տարբեր երկրներում: Այս պարի ծագման վերաբերյալ մինչ օրս միասնական տեսակետ չի ձևավորվել:
Ենթադրվում է, որ պաչանգան ծագել է 1955թ. Կուբայում, մերենգե ու կոնգա պարերի խառնուրդի արդյունքում: Ծագելով Կուբայում՝ այն հետագայում արագորեն տարածվում
է հատկապես Նյու Յորքի հարավամերիկացի ծագում ունեցող երիտասարդների շրջանում:
Կուբացի Էդուարդո Դևիդսոնը համարվում է պաչանգայի
հայրը,
սակայն
շատերը
մերժում
են
այս
կարծիքը,
քանի
որ
Դևիդսոնի՝
այս
ոճով
գրված
առաջին
ստեղծագործությունը
պատկանում
է
1959թ.-ին: Չնայած Կուբան համարվում
է
պաչանգայի
հայրենիքը,
այս
երկրում
այն
երբեք
շատ
տարածված
չի
եղել:
Այնինչ
20-րդ
դարի
60-ական
թթ.
ԱՄՆ-ում պաչանգայի
իսկական
հրավառություն
էր
տիրում: Պաչանգայի տարբերակիչ գծերից է «caballo» պատկերի վրա
հիմնված
ռիթմը:
«Caballo» բառն իսպաներենից
թարգմանաբար
նշանակում
է ձի,
և դա
պատահական
չէ,
քանի
որ
պաչանգայի
քայլերն
իսկապես
հիշեցնում
են
ձիու
սմբակների
դոփյուններ:
Իր
ձևավորման
սկզբնական
շրջանում
պարը
բավականին
պարզ
է եղել
և միայն
հետագայում
է դարձել
ավելի
բազմազան՝
շնորհիվ
չա-չա-չա
պարի
որոշակի
տարրերի
ներմուծման,
ինչի
արդյունքում
ստեղծվել
է անգամ
հետաքրքիր
տերմին՝
«պաչանգա-չա»
Չնայած սկզբնական շրջանի
բուռն
արձագանքներին՝
պաչանգան
այսօր
այնքան
էլ
լայն
տարածում
չունի
և հայտնի
է միայն
Լատինական
Ամերիկայի
որոշակի
վայրերում,
մասնավորապես՝
Կոլումբիայի
մշակութային
ու
երաժշտական
կենտրոն
Կալիում,
որտեղ
պարբերաբար
անցկացվում
են
պաչանգայի
փառատոններ
ու
մրցույթներ:
No comments:
Post a Comment