Ալեն Դելոն

Ալեն Դելոն (նույն ինքը՝ Ալեն Ֆաբիեն Մորիս Մարսել Դելոն, ծնվ. 1935թ.)՝ ֆրանսիացի դերասան, ռեժիսոր, պրոդյուսեր, սցենարիստ: Բազմաթիվ սերունդների կուռք, կանանց մշտական սիրելին: Դելոնը ծնվել է 1935թ. նոյեմբերի 8-ին, Փարիզի Օ-դե-Սեն արվարձանում: Հայրը՝ ծագումով կորսիկացի Ֆաբիեն Դելոնը, սեփական կինոթատրոնն էր ղեկավարում: Մայրը՝ մասնագիտությամբ դեղագործ Էդիտ Առնոլդը, աշխատում էր ամուսնու կինոթատրոնում: Տղան դեռ չէր բոլորել 3 տարին, երբ ծնողները ամուսնալուծվեցին: 1939թ. Էդիտն ամուսնանում է երշիկի առևտրով զբաղվող Պոլ Բուլոնի հետ: Օրվա մեծ մասը նա անցկացնում էր ամուսնու կրպակում՝ ժամանակ չգտնելով զբաղվելու որդու դաստիարակությամբ: Արդյունքում որոշվում է այդ հարցը վստահել դայակի՝ տիկին Ներոյին: Ալենը տեղափոխվում է Ներոների ընտանիք՝ այնտեղ ապրելով մի քանի տարի՝ մինչև ամուսինների ողբերգական մահը: Այս ընտանիքի հետ ապրած տարիների մասին Դելոնը միշտ առանձնահատուկ ջերմությամբ է հիշում՝ նշելով, որ Ներոն ամուսինները նրան հարազատ որդու պես սիրել են: 

Ռոմի Շնայդերի հետ 

Դպրոցական տարիքում Ալենը աչքի չէր ընկնում կարգապահությամբ, ինչի հետևանքով նրան մշտապես դուրս էին թողնում դպրոցներից: Հասկանալով, որ ուսումը Ալենի համար չէ, ծնողները որոշում են երշիկեղենի առևտրի հմտությունները սովորեցնել նրան: Տղան չի ընդդիմանում ու սկսում է սովորել: Այս որոշման մասին դերասանը հետագայում ասել է. «Դա ծնողներիս մասնագիտությունն էր, և ենթադրվում էր, որ ես պետք է շարունակեմ նրանց գործը: Դա միանգամայն բնական էր թվում ինձ»: Մեկ տարի սովորելուց ու դիպլոմ ստանալուց հետո Դելոնը աշխատանքի է անցնում մսի մի կրպակում, իսկ երեք ամիս անց տեղափոխվում է երշիկի խանութ: 

17 տարեկանում Դելոնը Փարիզի մետրոյում պատահաբար տեսնում է հետևյալ գրությամբ մի պաստառ. «Դուք կդառնաք փորձարկող օդաչու և Կանադայում պրակտիկայի շրջան կանցնեք»: Պատանին անասկանալի ոգևորվածությամբ տարվում է օդաչու դառնալու մտքով, սակայն, դիմելով համապատասխան մարմիններով, տեղեկանում է, որ օդաչուների դպրոցի ընդունելությունը տվյալ ուսումնական տարվա համար արդեն ավարտված էր: Շուտով երիտասարդին բախտը ժպտում է. նա տեղեկանում է, որ ֆրանսիական բանակը նորակոչիկների կարիք ունի՝ 200 000 ֆրանկ աշխատավարձով: Այսպիսով, 1953թ. Դելոնը թողնում է Փարիզի իր աշխատանքն ու ծառայության անցնում Ֆրանսիայի Օդադեսանտային զորքերի ծովային հետևակի բաժնում՝ մասնակցելով Առաջին Հնդկաչինական պատերազմին: Սակայն Հնդկաչինում Դելոնը միանգամից չի հայտնվում. նախ նրան ուղարկում են Բրեստի համար փնտրվող նավաստիների ընտրության, սակայն այստեղ պարզվում է, որ նրա գիտելիքների մակարդակը թույլ չի տալիս նավատորմում աշխատանքի անցնելու համար: Այդ ժամանակ Դելոնին ընտրության հնարավորություն է տրվում՝ տախտակամած մաքրող լինել կամ դասընթացների գնալ ու բարելավել իր կրթական մակարդակը: Նա ընտրում է երկրորդ տարբերակը: 1953թ. հունվարին Դելոնը ժամանում է Նավատորմային վերապատրաստման կենտրոն:

Կնոջ՝ Նատալիի հետ 

Այստեղ Դելոնը ստիպված է լինում բարդ ու երբեմն դաժան ֆիզիկական պատրաստություն անցնել:Չնայած նման ծանր ու խիստ պայմաններին՝ ապագա կինոաստղի բնավորությունը նույնն էր: Այս տարիների նրա ընկերները հիշում են Դելոնին որպես «բավականին ամաչկոտ, զուսպ, բարի սրտով հիանալի տղա»: Բարեհաջող հանձնելով ֆիզիկական պատրաստվածության քննությունները՝ նավաստի Դելոնին ուղարկում են Տուլոն՝ ռադիոհաղորդման մասնագետի կուրսերի: Սակայն Դելոնն անկարգապահ էր. նրան շարունակ պատժում էին այս կամ այն պատճառներով: Շուտով ղեկավարությունը նրա առջև պայման է դնում՝ երկու տարով երկարացնել պայմանագիրն ու մեկնել Հնդկաչին՝ մասնակցելու ռազմական գործողություններին կամ թողնել զինծառայությունը: Դելոնը, բնականաբար, չի ուզում թողնել ծառայությունն ու որոշում է մի քանի ընկերների հետ մեկնել Հնդկաչին: Իր կյանքի այս փուլը Դելոնը շատ է կարևորել հետագայում. «Սա կյանքիս ամենաերջանիկ ժամանակաշրջանն էր: Այն ինձ դարձրեց այնպիսին, ինչպիսին եղա հետո և ինչպիսին եմ այժմ»:

Էնթոնիի հետ

1956թ. Դելոնն ավարտում է զինծառայությունն ու ընկերներից մեկի հետ միասին մեկնում է նախ Մարսել, որտեղ վատնում է իր խնայողությունների մեծ մասը, այնուհետև հաստատվում է Փարիզում՝ էժանագին մի հյուրանոցում: Դելոնը փորձում է մատուցող աշխատել գարեջրատանը, սակայն շուտով հասկանում է, որ չի կարող հանդուժել իր վրա շարունակ տեղացող նկատողություններն ու անհարգալից վերաբերմունքը: Ընկերների խորհրդով Դելոնը իր լուսանկարներն է ուղարկում մի քանի կինոպրոդյուսերի, սակայն բոլորը մերժում էին նրան՝ տարբեր պատճառներով, այդ թվում՝ չափից շատ գեղեցիկ լինելու պատճառով: Այնուամենայնիվ, ապագա դերասանը չէր հուսահատվում՝ հստակ որոշելով կինոաստղ դառնալ: Քասթինգներից մեկի ժամանակ նա ծանոթանում է սկսնակ դերասան Ժան Կլոդ Բրիալիի հետ: Վերջինիս հետ ընկերանալով՝ Դելոնը մեկնում է Կաննի կինոփառատոն՝ հույս ունենալով նկատվել որևէ մեկի կողմից: Նրա սպասելիքներն ավելի քան արդարանում են. Դելոնին նկատում է «տաղանդներ որսացող» ամերիկացի գործարար Հարիի Ուիլսոնը, որը վաղաժամ կյանքից հեռացած Ջեյմս Դինին փոխարինող էր փնտրում: Ուիլսոնը Դելոնին ուղարկում է Հռոմ՝ քասթինգ անցնելու:

«Խավարում»

Ալենի տաղանդը գոհացնում է մասնագետներին, և Ուիլսոնը նրան Հոլիվուդում աշխատելու 7 տարվա պայմանագիր է առաջարկում: Պայմանագրի պարտադիր պայմաններից մեկը անգլերենի իմացությունն էր, և Դելոնը ստիպված է լինում 3 ամսվա ընթացքում սովորել այն: Շուտով, սակայն, ԱՄՆ մեկնելը հետաձգվում է, քանի որ ժամանակի հայտնի կինոռեժիսորներից մեկը՝ Իվ Ալլեգրեն Դելոնին համոզում է մնալ ու կարիերան սկսել հայրենիքում՝ միաժամանակ փոքրիկ դեր առաջարկելով իր նոր ֆիլմում: 1957թ. մեծ էկրաններ է բարձրանում Ալլեգրեի «Երբ միջամտում է կինը» ֆիլմը, որտեղ Դելոնն իր դերասանական դեբյուտն է գրանցում: Այս ֆիլմում Դելոնը հանդես է գալիս այդ ժամանակ դեռ սկսնակ դերասան Ժան Պոլ Բելմոնդոյի կողքին: Սրան հաջորդում են մի շարք այլ դերեր, որոնք, սակայն, մեծ հաջողություն չեն բերում դերասանին: 1958թ. «Քրիստինա» ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ Դելոնը ծանոթանում է դերասանուհի Ռոմի Շնայդերի հետ: 1959թ. նրանք նշանադրվում են՝ դառնալով ժամանակի ամենագեղեցիկ ու հայտնի զույգերից մեկը: Այնուամենայնիվ, 6 տարի անց նրանք բաժանվում են: 

Դելոնին իրական ճանաչում են բերում Ռենե Կլեմանի ֆիլմերը՝ «Տաղանդավոր պարոն Ռիփլի» (որտեղ նա ստանում է Թոմ Ռիփլիի դերը) և «Վառ արևի տակ»: Կինոքննադատները բարձր են գնահատում Դելոնի խաղն ու աշխատասիրությունը: Այս հաջողությունից մեկ տարի անց Դելոնի փառքը հասնում է Իտալիա. նա նկարահանվում է իտալացի հայտնի ռեժիսոր Լուկինո Վիսկոնտիի «Ռոկկոն և նրա եղբայրները» ֆիլմում, որը դառնալու էր Դելոնի մասնակցությամբ ամենասիրված ու ճանաչված ֆիլմերից մեկը: 1962թ. էկրաններ է բարձրանում իտալացի լեգենդար ռեժիսոր Միքելանջելո Անտոնիոնիի «Խավարում» ֆիլմը, որտեղ Դելոնի խաղընկերուհին գեղեցկուհի Մոնիկա Վիտտին էր: Այս ֆիլմը արժանանում է Կաննի կինոփառատոնի ժյուրիի հատուկ մրցանակին: Արդեն հայտնի դերասանը շարունակում է աշխատել Իտալիայում: 1962թ. կրկին համագործակցում է Վիսկոնտիի հետ՝ այս անգամ «Լեոպարդ» դրամայի շրջանակներում, որտես հանդես է գալիս լեգենդար Կլաուդիա Կարդինալեի կողքին: Այս ֆիլմում մարմնավորած դերի համար Դելոնը հայնտվում է Ոսկե Գլոբուսի «Ամենախոստումնալից սկսնակ դերասան» անվանակարգում: 

«Ռոկկոն և նրա
եղբայրները»

1960-ականները մեծ արդյունավետությամբ են աչքի ընկնում Դելոնի կարիերայում: Մեկ տարվա ընթացքում նրա մասնակցությամբ միանգամից մի քանի ֆիլմ էր էկրան բարձրանում: 1964թ. Դելոնն ամուսնանում է դերասանուհի Նատալի Բարտելեմի հետ. նույն թվականին ծնվում է նրանց որդին՝ Էնթոնի Դելոնը: 1965թ. Դելոնն ընտանիքի հետ միասին մեկնում է Հոլիվուդ՝ պայմանագիր կնքելով հայնտի ՛՛Metro-Goldwyn-Mayer՛՛-ի հետ: ԱՄՆ-ում ևս դերասանը ակտիվ գործունեություն է ծավալում, սակայն նրա մասնակցությամբ ֆիլմերն այն հաջողությունը չեն ունենում, ինչ Ֆրանսիայում և Իտալիայում ունեցած համագործակցությունները: ԱՄՆ-ից վերադառնալով՝ Դելոնը նկարահանվում է մի շարք ֆիլմերում, այդ թվում՝ «Լողավազան», «Սամուրայ» և այլն: Կնոջից բաժանվելուց հետո Դելոնը հանդիպում է դերասանուհի Միրեյ Դարկին, որի հետ քաղաքացիական ամուսնությունը տևում է 15 տարի: 1987թ. կինոաստղը ծանոթանում է մոդել Ռոզալի վան Բրեմենի հետ, որը նրան երկու զավակ է պարգևում: Նրանք միասին ապրում են մինչև 1997թ.-ը, ինչից հետո Դելոնն այլևս լուրջ հարաբերություն չի ունեցել: 

Դելոնի՝ 1980-ականների կարիերայից կարելի է առանձնացնել Ալեքսանդր Ալովի ու Վլադիմիր Նաումովի «Թեհրան-43» հայտնի ֆիլմը: 1990-ականներին նրա ուշագրավ համագործակցություններից է Ժան Լյուկ Գոդարի «Նոր ալիք» ֆիլմը: Մեր օրերում Դելոնը, բնականաբար, ավելի քիչ է նկարահանվում՝ հիմնականում թեթև դերերում: 

Հարկ է նշել, որ կինոկարիերային զուգահեռ Դելոնը հաջող հանդես էր գալիս նաև թատրոնում, երբեմն նաև սցենարներ էր գրում ու երգում՝ հիմնականում ֆիլմերի համար: 1964թ. նա ստեղծում է իր սեփական կինոընկերությունը՝ ՛՛Delbeau Productions՛՛ անունով և հանդես է գալիս որպես մի քանի ֆիլմերի պրոդյուսեր: 

Դելոնը կար և մնում է կանանց կուռքը, երբեք չհնացող իդեալական կերպար, որի անունը վաղուց դարձել է տղամարդկային գեղեցկության հոմանիշ: Շատերի կարծիքով Դելոնը երբևէ էկրաններին հայտված ամենագեղեցիկ տղամարդն է: